با سرشكت شد دلم در بین مژگانت اسیر            بیش از این با اشك بر من راه میدان را مگیر

خوب می‌دانم كه قبل از رفتنم جان می‌دهی            رنگ رخساره خبر می‌دهد از سر ضمیر

خواهرا در پیش چشمانم به خود لطمه مزن            ای گل روی تو نازكتر ز گلبرگ حریر

خواهشی دارم بیا و بر غم من صبر كن            راه را بگشا به رویم سد مكن برمن مسیر

لحظه‌های آخر است و مادرم چشم انتظار            سینه‌ام تنگ است خواهر لحظه‌ها دیر است دیر

پیش پای مركـبم كمتر بزن بر سیـنه‌ات            دور كن از پیش چشمان من این طفل صغیر

مـی‌روم امـا پـریـشـانـم پـریـشـان تـوأم            بیش از با اشك بر من راه میدان را مگیر